Własna terapia psychoterapeuty
Własna terapia może podnieść poziom samoświadomości (forma
zgłębienia siebie), ocenić swoją motywację i zdecydować czy wybór zawodu był
słuszny. Wgląd w swoje potrzeby, wartości, postawy i doświadczenia może
pokazać, co my sami zyskujemy, pomagając innym. Może uświadomić psychoterapeucie
jakie ma konflikty i jak one mogą wpływać na niego jako terapeutę. Może
umożliwić przepracowanie własnych urazów, ran. Uświadamia zjawiska jakie
zachodzą w psychoterapii (opór, walka wewnętrzna, doświadczanie przykrych
emocji, lęk…) Może być instrumentem leczenia leczącego. Może pomóc nauczyć się
dawać sobie radę z przeciwprzeniesieniem.
Wartości terapeuty a proces terapeutyczny
Radzenie sobie z konfliktami wartości. W praktyce psychoterapeutycznej psychoterapeuta styka się z kwestiami etycznymi i sytuacjami, w których jedne wartości będą stały w ostrej sprzeczności z pewnymi wartościami klientów (aborcja, orientacja seksualna, seks pozamałżeński, rozwód, prawo do śmierci).
Radzenie sobie z konfliktami wartości. W praktyce psychoterapeutycznej psychoterapeuta styka się z kwestiami etycznymi i sytuacjami, w których jedne wartości będą stały w ostrej sprzeczności z pewnymi wartościami klientów (aborcja, orientacja seksualna, seks pozamałżeński, rozwód, prawo do śmierci).
Z czym musi się
zmierzyć początkujący terapeuta:
- Stanięcie twarzą w twarz z własnym lękiem
- Bycie sobą i mówienie o sobie
- Unikanie perfekcjonizmu
- Rozumienie ciszy
- Radzenie sobie z żądaniami klientów
- Radzenie sobie z klientami, którym brak zaangażowania
- Tolerowanie niejasności
- Nadmierne identyfikowanie się z klientami
- Praca nad poczuciem humoru
- Dzielenie się z klientem odpowiedzialnością
- Odmowa udzielania rad
- Definiowanie roli jako terapeuty
- Nauka właściwego posługiwania się technikami
- Wypracowanie własnego stylu terapeutycznego
- Stanięcie twarzą w twarz z własnym lękiem
- Bycie sobą i mówienie o sobie
- Unikanie perfekcjonizmu
- Rozumienie ciszy
- Radzenie sobie z żądaniami klientów
- Radzenie sobie z klientami, którym brak zaangażowania
- Tolerowanie niejasności
- Nadmierne identyfikowanie się z klientami
- Praca nad poczuciem humoru
- Dzielenie się z klientem odpowiedzialnością
- Odmowa udzielania rad
- Definiowanie roli jako terapeuty
- Nauka właściwego posługiwania się technikami
- Wypracowanie własnego stylu terapeutycznego
Zapobieganie wypaleniu psychoterapeuty
Oceniajmy swoje cele, priorytety i oczekiwania, żeby sprawdzić, czy są realistyczne i czy prowadzą nas tam, gdzie chcemy. Znajdźmy jakieś inne zainteresowania oprócz pracy. Pomyślmy o tym jak ją uatrakcyjnić. Nauczmy się monitorować wpływ stresu na pracę zawodową i na dom. Dbajmy o swoje zdrowie, wysypiajmy się, pamiętajmy o ćwiczeniach fizycznych, odżywiajmy się właściwie, uprawiajmy medytację i nie zapominajmy o relaksie. Zawrzyjmy kilka znajomości opartych na wzajemnym dawaniu i braniu. Nauczmy się prosić o to, co chcemy, ale nie oczekujmy, że zawsze to dostaniemy. Ustalmy sobie plan dnia tak, żeby w jak największym stopniu zredukować stres. Uczmy się i bierzmy udział w warsztatach, konferencjach; czytajmy, by uzyskać nowe spojrzenie na stare tematy. Poznajmy własne ograniczenia, nauczmy się ustalać granice w stosunkach z innymi. Nauczmy się akceptować samych siebie razem ze wszystkimi niedoskonałościami. Stwórzmy grupę wsparcia. Znajdźmy jakieś hobby – coś, co nam przyniesie przyjemność. Poświęćmy czas na rozwój duchowy. Unikajmy brania na siebie nadmiernych ciężarów (martwienie się o klientów bardziej niż oni sami). Bądźmy bardziej aktywni w organizacji zawodowej. Zgłośmy się na własną psychoterapię.
Oceniajmy swoje cele, priorytety i oczekiwania, żeby sprawdzić, czy są realistyczne i czy prowadzą nas tam, gdzie chcemy. Znajdźmy jakieś inne zainteresowania oprócz pracy. Pomyślmy o tym jak ją uatrakcyjnić. Nauczmy się monitorować wpływ stresu na pracę zawodową i na dom. Dbajmy o swoje zdrowie, wysypiajmy się, pamiętajmy o ćwiczeniach fizycznych, odżywiajmy się właściwie, uprawiajmy medytację i nie zapominajmy o relaksie. Zawrzyjmy kilka znajomości opartych na wzajemnym dawaniu i braniu. Nauczmy się prosić o to, co chcemy, ale nie oczekujmy, że zawsze to dostaniemy. Ustalmy sobie plan dnia tak, żeby w jak największym stopniu zredukować stres. Uczmy się i bierzmy udział w warsztatach, konferencjach; czytajmy, by uzyskać nowe spojrzenie na stare tematy. Poznajmy własne ograniczenia, nauczmy się ustalać granice w stosunkach z innymi. Nauczmy się akceptować samych siebie razem ze wszystkimi niedoskonałościami. Stwórzmy grupę wsparcia. Znajdźmy jakieś hobby – coś, co nam przyniesie przyjemność. Poświęćmy czas na rozwój duchowy. Unikajmy brania na siebie nadmiernych ciężarów (martwienie się o klientów bardziej niż oni sami). Bądźmy bardziej aktywni w organizacji zawodowej. Zgłośmy się na własną psychoterapię.
