Celem psychoterapii rodziny jest zawsze zdrowie jednej lub
kilku spośród tworzących ją osób.
Dostrzeżenie specyfiki systemu rodziny, czynników
wpływających na powstawanie zaburzeń jednostki, zabezpieczając terapeutów przed
błędem spostrzegania innych jej członków z perspektywy tylko jednej osoby,
zazwyczaj tej, która prezentuje się jako chora lub jest przedstawiana terapeutom
jako osoba wymagająca leczenia itp.
Założenia psychoterapii rodzin
— Życie psychiczne jednostki uzależnione jest od kontekstu
społecznego, w jakim ona żyje.
Jednostka wpływa na kontekst społeczny i równocześnie
pozostaje pod jego wpływem.
— Najważniejszą grupą społeczną dla człowieka jest jego
rodzina. Organizacja i struktura rodziny określa zachowania oraz
intrapsychiczne procesy zachodzące u członków systemu rodzinnego.
Zmiany w strukturze
rodziny wywołują zmiany w jednostce.
— Gdy terapeuta pracuje z pacjentem lub jego rodziną, jego
zachowanie staje się częścią kontekstu społecznego.
Terapeuta i rodzina tworzą nowy, terapeutyczny system, który
wyznacza zachowania swoich członków.
Psychoterapia par
Terapia par jest także „psychoterapią rodziny” tworzonej przez
partnerów ma również za zadanie zmianę struktury relacji między partnerami i
zarazem funkcjonowania każdego z nich. Przebiega jednak na ogół w nieco innych warunkach, gdyż mamy
tu do czynienia z tylko jedną relacją w odróżnieniu od sieci relacji
istniejących między członkami wieloosobowej grupy rodzinnej.
Założenia psychoterapii
kompleksowej
Terapia kompleksowa -
leczeniem pacjentów zajmować się kilka współdziałających osób.
Jak się jednak wydaje, łączenie różnych form leczenia
znacznie zwiększa możliwości uzyskania pożądanych zmian. Psychoterapia
indywidualna, grupowa i rodzinna są łączone z farmakoterapią, a jeśli leczenie
toczy się w warunkach oddziału całodobowego lub dziennego, także z
oddziaływaniem społeczności pacjentów i personelu.
