Fazy rozwoju psychoseksualnego



Faza oralna.
Etap, w którym dziecko czerpie satysfakcję z zaspokajania popędów pochodzących z sfer oralnych (warg, gardła, przełyku); zaspokojenie poprzez usta;
Faza 1 szego roku życia; usta sprawiają dziecku największą przyjemność; pierś matki jest pierwszym obiektem. Dziecko ssie, bierze wszystko do buzi w ten sposób poznaje świat; Cel tej fazy to zdobycie podstawowego zaufania do świata.
1) Pęknięcie skorupki – grymas na twarzy gdy dziecko kogoś zobaczy (7 -10 dzień życia); płacz pomaga przezwyciężyć złe działanie;
2) 3 miesiąc gaworzy, próbuje być aktywny w świecie w sposób fizyczny (przewracanie się na boki itp.) spostrzega, ze jeżeli czegoś potrzebuje pojawia się matka;
3) 5,6 miesiąc dzieci siedzą , sprawdzają wszystko – wkładają do buzi
4) 7, 8 miesiąc: ząbkowanie od ssania do gryzienia; ujawniają się zachowania destrukcyjne lub agresywne, ok 1 roku: dziecko zaczyna pomału chodzić i mówić Dziecko musi nabyć podstawowej ufności, że świat jest dobry; na koniec tej fazy dowiaduje się, ze jest odrębną istota ludzkości

Faza analna
Kiedy dziecko już wie, że jest człowiekiem; wie kim jest; Zaczyna się trening czystości; konflikt miedzy kontrolą własnego ciała a jej brakiem; cel: zdobycie niezależności.

Faza falliczna

Około 3 – 5 r. ż. Główny cel: dowiedzenie się czy jestem chłopcem czy dziewczynką; ok. 3 r. ż. Dziecko odkrywa penis lub łechtaczkę; spostrzega, że dotykanie tych miejsc sprawia mu przyjemność; dziecko odkrywa swoją seksualność.
Pomiędzy 3 a 6 r. ż. pojawia się u dziecka tzw. kompleks Edypa – nieświadomy erotyczny stosunek a także kazirodcze pragnienia dziecka względem rodzic płci przeciwnej jednocześnie rodzic tej samej płci jest spostrzegany jako rywal. (Mamusiu jak dorosnę ozenie się z tobą); pojawia się także kompleks kastracyjny – lek przed utratą penisa (u chłopców) i pragnieniem posiadanie męskiego organu (u dziewcząt)
Dziecko musi nauczyć się bycia z ludźmi i akceptacji norm; w sprzyjających warunkach dziecko jest w stanie zapanować nad wrogimi i neurotycznymi impulsami związanymi z kompleksem Edypa; a co za tym idzie utożsamia się z rodzicem tej samej pluci i akceptuje jego normy;

Faza latencji (uśpienia)
Młodszy wiek szkolny (klasy 1 – 6); zainteresowania seksualne przestają odgrywać znaczącą rolę; płciowość zanika. Dziecko uczy się być w społeczeństwie; zaczyna ufać obcym osobom; szuka autorytetów. Ćwiczy biegłość w procesach poznawczych (pisanie, czytanie, liczenie); celem jest nabywanie kompetencji (w czym jest dobry a w czym słabszy – potrafi to zauważyć).

Faza genitalna
Powyżej 12 r. ż. To co nauczyło się na początku tu próbuje wykorzystana obcych ludziach (ćwiczyć). Dziecko nie wie kim jest; świat wywraca się do góry nogami; nie umie określić siebie, własnej osoby, planów na przyszłość. Pojawiają się dysproporcje miedzy marzeniami a rzeczywistością. Pojawia się pierwsza miłość; dziecko odkrywa swoją tożsamość; [najlepszy czas na odkrycie chorób psychicznych] Wyjście z rodziny generacyjnej i przejście do rodziny prokreacyjnej.

Psycholog amerykański, Erik Erikson uważa, że oprócz tych pięciu faz istnieją jeszcze inne tzw. konflikty.

Dążenie do intymności
Tak, aby w życiu dorosłym nie zostać w izolacji – tworzenie nowego związku 20 – 3- r. ż.

Faza zaślubin
(30 r. ż. pełna dojrzałość) pomiędzy 35 a 45 r. ż. Osiągniecie stabilizacji, pewne stale poglądy na świat; pierwsze życiowe bilanse czy jestem zadowolona czy nie; pogodzenie się z tym; celem jest twórczości (płodność) w przeciwieństwie do stagnacji (zdolność opieki nad innymi); W około 45 r. z. to co człowiek chciał osiągnięć albo już mama albo już z jest za późno; traci młodość, witalność; powinien się z tym pogodzić;

Faza życiowej mądrości
Gdy człowiek pogodzi się z upływającym czasem; starzeniem się. Człowiek musi się pogodzić z tym, ze odejdzie.